Βέντεκιντ, Φρανκ

(Frank Wedekind, Ανόβερο 1864 – Μόναχο 1918). Γερμανός συγγραφέας και δραματουργός. Ακολούθησε στη ζωή του τους πιο διαφορετικούς και παράξενους δρόμους, από τη διαφήμιση βιομηχανικών ειδών έως τη δημοσιογραφία. Στο Παρίσι ίδρυσε, μαζί με τον εκδότη Λανζάν, το περιοδικό Simplizissimus (1896) που τον έκανε δημοφιλή, αλλά και του απέφερε επίσης μια δίκη για εσχάτη προδοσία (1899). Έγραψε περίπου 20 θεατρικά έργα, που η παράσταση τους καθυστέρησε εξαιτίας της λογοκρισίας ή εμποδίστηκε από την έλλειψη κατανόησης του κοινού, που άργησε κάπως να συνηθίσει στη βίαιη και ωμή ειλικρίνεια του ύφους του. Ο Β. ήταν ο εμπνευστής και ο απόστολος μιας βαθιάς μεταρρύθμισης, που προκάλεσε σκάνδαλο και ζωηρές αντιδράσεις. Το θέατρό του έχει ως κεντρικό στόχο αποκλειστικά το σεξουαλικό πρόβλημα, τα σκοτεινά φυσικά ένστικτα, που αποτελούσαν για τον Β. την αιτία της πρώτης και θεμελιώδους σύγκρουσης του ανθρώπινου πνεύματος. Η μάχη του –που μπορεί να διαιρεθεί σε δύο περιόδους– άρχισε με το Ανοιξιάτικο ξύπνημα (1891) που παίχτηκε το 1906. Στην πρώτη περίοδο δεσπόζει μια αντίληψη σκοτεινή και ανώμαλη, δραματική και φαιδρή, που βρίσκει στην αυτοκτονία τη λύτρωση από την καταθλιπτική υπεροχή των αισθήσεων: Ο Μαρκήσιος του Κάιτ (1901) κλπ. Στη δεύτερη περίοδο η υποταγή στην ακατανίκητη δύναμη των αισθήσεων βρίσκει την αναγκαία και θετική ανταμοιβή στη δημιουργική δύναμη της μητρότητας: Ο θάνατος και ο διάβολος (1905, ανεβασμένο το 1912), Φραντσίσκα (1912). Η επίδραση του Β. στις επόμενες γενιές ήταν τεράστια. Γεννημένο από μια τολμηρή ηθικολογική πρόθεση, το έργο του υπήρξε ανεξάντλητη πηγή ανθρώπινης αλήθειας για όλο το θέατρο αξιώσεων της εποχής που ακολούθησε και αποτέλεσε την πιο σημαντική περίοδο στη μετάβαση από τον νατουραλισμό στον εξπρεσιονισμό.